Yüksek harfiyattan kurtulmalı insan,
Romatizma uzaklığında olmalı iman.
Toprak kokan her yere düşmeli fidan,
Poker gecesi değil,
Kuşluk vakti kalkmalı insan...


Ağaç ormanda biter...

Sıhhat olmayınca hayat,
Harcayamayınca para,
Yürümedikçe yol neye yarar...
Kanser oldu İstanbul,
Kaçın dostlar.


Ya çıkarın beni kehribardan,
Ya bırakın İstanbul’u gitsin buradan...
Kapatın şehri, yaşasın çocuklar,
Ya öldürün insanları
Kurtulsun balıklar...


Güneş geçmez karbondan, azottan,
Suya erişemez ne fidan ne de hayvan,
petrolün litresi pahalı insandan.
Bırakın İstanbulu
Gitsin buradan...


Her köşesi kenserli binadan,
Adım atılmaz ekilse buğdaydan,
Mucize insanım gözü fakat,
Görülmez deniz harfiyattan...

Uymaz ki buna kafiye,
Hani yedi tepe nerde?
başı boş yerde ot bitse,
bkuna ev dikecek
Türkiye...


Bırakın İstanbulu dönsün evine...

Hakan ERBAŞ