Uzun, upuzun bir ıslık oldu kederlerim,
Nefes alsam bir ıslık,
Nefes versem bir ıslık…
Bir utanç korosunun uzayan, yükselen sesi…

Uzun, acı bir ıslık oldu gördüklerim,
Öyle şeyler görür oldu ki bu gözlerim,
Islık çalarak akar gibi gözyaşlarım…

Acı bir ıslık oldu sözlerim…
Konuşmak bu kadar mı zor?
Böyle beter mi gördüklerim
Ki, böylesine yuh çekiyor sözlerim…
Kelimeler bükülüyor dilimde,
İnce, upuzun bir çığlık,
Bir ıslık oluyor isyanım,
Duyulmuyor ki sözlerim…

Ok gibi giden bir yılanın kuyruğu,
Kırbaç gibi bir ıslık…
Duyguların fırlattığı keskin ok…

Bir ıslık oluyor gülüşlerim…
Acı bir ıslık,
Kahkahasız…
Sessiz…
Gittikçe tizleşip yükseliyor semaya,
Taşlaşan o gülüşlerden
Yaşlar süzülüyor çaresiz…
Bir ıslık uzuyor, uzuyor…
İçinde bin bir ses…
Hepsi birbirine karışmış;
Çığlıklar…
Gözyaşları…
Yuhlar…
Acılar… Acılar…
Ve kahkahalar…

Hâlenur Kor