Düşünüyoruz,açılmamış sandıklar duruyor önlerimizde
Kararsızlıklarımız ekşi ekşi siniyor zamana

Ellerimiz donuyor buzlu dubleleri tutarken
Otel odasına sürükleyecek mavi dalgayı beklemekte gözlerimiz

İtalik harflerle dolu seslerin kanatıyor yalnızlığımı
Darmadağın oluyorum deli dolu toslayışlarımdan

Geceye dalıyor Anka gibi nefesim
Bilmediğim mağaralara gidip gelmekten yorgun düşüyor sesim

Zemberek boşalıyor aniden,sütliman oluyor her şey
Toplamaya çalışıyorum ortalığa saçılan melankolileri

Bir kır çiçeğini koklayınca,bir kuşu kanadından okşayınca
Anlıyorum değişebildiğini insanın,gençleşebildiğini örneğin

Her kayboluşunda kumsallar büyüyor ,kuruyor yüreğimdeki vaha
Uykularımda dikiliyorsun sönmüş deniz fenerleri gibi.

Hangi serin seherde olursam olayım
Sen olmayınca rengi kaçıyor soluduğum –di’li geçmiş zamanların

dörtağustosikibinonüç

Necdet ARSLAN