GİTTİN SULTANIM
Öyle bir gittin ki;

Sen gittikten sonra sultanım
Yetim kaldıl müminler, Alpler, Erenler
Hala ağlıyor ağlıyor seni arıyor milyon beşer
Besbelli kuruyan çöllere benzer mümin gözler

GİTTİN SULTANIM
Öyle bir gittin ki;

Yetimler bir kez daha , bir kez daha yetim kaldı
O gidişin:
Akılları baştan gönülleri candan, canandan aldı

GİTTİN SULTANIM
Öyle bir gittin ki;

Ne Habeşli Bilal ezan okuyabiliyordu
Ne Ömer söylediklerinin farkındaydı
O ölmedi öldü diyen ölür elimden diyordu
Kâinatın dûr_i yektasını görüyor uzanmıştı
Ağlayan melekler başında saftaydı görüyordu
Gayrı o da anlamış düpedüz yıkılmıştı
Canı gitmiş canı yanmış kurumuş çınar gibi duruyordu

GİTTİN SULTANIM
Öyle bir gittin ki:

Son hutben dillerde sevdan gönüllerdeydi
Ebubekir yine dikti
Başı dikti ama gönlü yerlerdeydi
Acısını sevdanla doldurduğu kalbine gömmüş ama
Müminlerin telaşında onların derdindeydi
Takati kalmamıştı
Hiç farkında değildi

GİTTİN SULTANIM
Öyle bir gittin ki:

Kafirler bugün de düğünde, toyda
Vuslata hasret kardeşlerin ise hala yasta
Sahipsiz değil bu en kutlu dava dünyada
Mü’minler önce nefs
Sonra bütün dünya ile cihadda

GİTTİN SULTANIM
Öyle bir gittin ki:

Hala ismin dillerde, sevdan gönüllerde
Şimdi de seni görüyoruz biz mis kokulu güllerde
Sana benzetildiği için bu kadar güzel, güller belki de

GİTTİN SULTANIM
Öyle bir gittin ki:

Dünde bugünde
Boş değil kainat, emanetin emin ellerde
…
Sana layık olmak için tüm çekilen çileler zulümler
Kutsal gelir tatlı gelir bu eziyetler
Sana kavuşma ümidiyle
Bizi yalnız bırakmazsın
Ki sen muhakkak varsın bu yolun ilerisinde
Bekliyorsun kardeşlerini sende hasretle
Sultanım aciziz, fakiriz, faniyiz
Muhtacız sana da şefaatine de
Efendim bizlere de şefaat eyle

GİTTİN SULTANIM
Öyle bir gittin ki:

Doğumunda başka şükür
Ölümünde bile rahmet var

Seni anmayanın kalbinde sitem
Seni arayanın kalbinde özlem var


Bayındırhan