Bir insan durduk yere canını yakar mı?
Yüreği kanar mı?
Her gece insan uyumaktan nefret eder mi?
Sözcüklerim öylesine yarım başlıyor ki
Sana dair hep bir yerlerde
Canımın yandığını hissediyorum
Artık kaldıramıyorum bu acıyı
Kendimce kaçmayı gitmeyi düşlüyorum.

Ancak başaramıyorum bazen
Suskunluğumun sebebini kendime soruyorum
Kendimle konuşmak istiyor
Kendime yalanlar söylüyorum
Günler günleri takip ettiğinde anlıyorum
Zaman yanı başımdan seni alıp götürmüştü
Artık ve sen gitmeyi seçmiştin
Ya sevecektin adam gibi ya da terk edecektin
Şimdi anlıyorum
Gidişine bir sebep yüklüyorum
Belki kendimi kandırıyorum ya da
Bir şeyler adına saçmalıklar oluşturuyorum.

Ancak her gece kendimle bir savaş içinde
Kazanmayı bekleyen bir yüreğin son halini oynuyorum
Sevmedim bu zamana kadar kimseyi
Hep kaçtım kendimden yüreğimden
Yakalandığım sen oldun pişman değilim
Yaşadığım hiç bir şey adına pişmanlığım yok
Gideceğine mecburiyet ekledin
Kendince bir şeyleri haklı sebepler ile
Bağdaştırıp gitmeyi seçtin
Gitme dedim etme dedim.

Ben elimden geleni yaptığıma inanıyorum
Sana dair cümlelerimi her seferinde
Toplamaya çalıştım her seferinde susturmak istedim
Bir gün beni hatırlarsan iyi hatırla
Kendince sevgiye dair yüreğinde acı duyma
Belki sevdin sende belki de terk etmek zorunda kaldın
Benim için aşk ihaneti olmayan ayrılığa bulanmayandı
Sevecektin gözlerinden yüreğine akıp gidercesine.

Sami Arlan..