Yılların sarıp sarmaladığı ve geri vermediği bir hasret
Sevdanında çok ötesinde uğrunda ölünülecek birşey se eğer
Ve kalbinin attı çığlıkları duyarsın ölümün acımasız gölgesinde
Bir şans dersin son bir şans ama acizsindir aşk denilen munzur duygunun önünde

Umutların tükenmiş bitik ve yitik bir şehrin tam ortasındasındır ansızın
Karanlığın mahkum olduğu o şehrin içinde bir ışık ararsın,
Attığın her adımda seni düşüren çukurlar çıkar hep karşına
Keşkelerin içinde boğulup gidersin ozaman acımazlar sana bakmazlar göz yaşlarına

Ölümün kıyısında hırçın dalgalar ile savrulup gidersin sahipsiz bir sandal gibi
Ki ordada yanlız ve bir çare kalırsın soğuk ve nemli toprakların üzerinde
Sen susarsın ıslak ve kan çanağına dönen gözlerin konuşur kayıp giden yıldızlarla
Ve zamanı gelir artık sende yerli yersiz kayan yıldızlar gibi göçersin
Omuzlarında göklere sığmayacak kadar masum günahlarınla...