4
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1192
Okunma
Sevgimden saraylar yarattım sana;
İçinde bir lâhza kalıvermedin.
Özenle petekler örüp durdum da;
İçine, bir damla bal’ı vermedin.
Yılmadım; büyüttüm öksüz sevgimi;
Kuru fakat dimdik bir ağaç gibi.
Umutla geçirdim hep dört mevsimi;
Çiçeği, yaprağı, dal’ı vermedin.
İçimden neş’eyi, umudu attın
Aydınlık günlermi hep sen kararttın.
Gecemden, mehtabı çekip koparttın;
Yıldızları bile salıvermedin.
Sevgiyle büyümüş çiçekler derdim,
Sevgiyle bağlanmış buketler verdim.
Ayağnın altına bahçeler serdim;
Sen, bana bir kuru çalı vermedin.
Feleğin tasından kaderi içtim;
Yazgım ’hicran’ çıktı...Ben, seni seçtim.
Yürekten sevmenden çoktan vazgeçtim;
Yalandan, gönlümü alıvermedin...
Ünal Beşkese
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz