Rabbim seni övüp misal gösterdi
Gül Habibim, Peygamberim Efendim.
Suretin gül, sîretin gül, gül derdi
Gül Habibim, Peygamberim Efendim.

Heybetlisin yüzün ayın on dördü
Alnın açık, kaşın hilal ve gürdü
Saçlarınsa dalgalıca gül yurdu
Gül Habibim, Peygamberim Efendim.

Yanaklar düz ağız geniş boy bala
Boynun gümüş bedenin nur baş âlâ
Sakalın gür, burnun ince, göz ela
Gül Habibim, Peygamberim Efendim.

Kaşlarının arasında bir damar
Öfke anı gider gelir belli ar
Kararlısın hiç olmadın bîkarar
Gül Habibim, Peygamberim Efendim.

Yol üzeri sakin, sakin yürürsün
Bir nurlu bulutsun ufku bürürsün
Ardın sıra milyarları sürürsün
Gül Habibim, Peygamberim Efendim.

Sert vurmazsın yürür iken ayağı
Konuşmazsın dilin ile bayağı
Görmüş gözün uzaklardan bu çağı
Gül Habibim, Peygamberim Efendim.

Verirmişsin ilk önce sen selamı
Nur yağarmış sarf ettikçe kelamı
Sünnetinle dağıtırsın tüm gamı
Gül Habibim, Peygamberim Efendim.

CEYHUNİ der: Şiirimde sevgi var
Edep ile erkân ile övgü var
Kalbimize Rabbim Seni kıldı yar
Gül Habibim, Peygamberim Efendim.
25.12.07
CEYHUNİ