Şu kızıl hasretin delip geçtiği
Gönülleri yırtan narası benim
Leyla bakışların yara açtığı
Gülmeyen bahtının karası benim

Ata yurtlarından gelirken sesin
Havayı çekerek dinleyin susun
O Mahmur gözlerim alsın uykusun
Ötüken yurdu’nun sare’si benim

Her zaman sen oldun düşü bozkırın
Gönlüm azad edip, zinciri kırın
Kızıl gül, bu aşkın mazisi derin
Burçtaki hilâl’in hare’si benim

Bahtına renk olsam boyasam boz’a
Üç tuğun ipine olsaydım koza
Tiyanşan dağından inerken düze
O hoş yamaçların dare’si benim

Pusatsız ah ile delenme gönül
Hasret efkarıyla hallanma gönül
Çölün rüzgarında sallanma gönül
Aşk-ı muhabbetin nare’si benim

Söyle yürekteki sızı ben miyim
Sen orda, ben bur da, olur mu uyum
Sen ki ab-ı hayat, sensin can suyum
Bu aşka tat veren mare’si benim

Duman duman tüttüğün o yerlerde
Bilesin ki ben de yandım korlarda
Lüzumsuz koyboldu gitti sırlarda
Pişmanlık derdinin bare’si benim

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

SARE: 1. Sıçrayan, atlayan. 2. İhtiyaç. 3. Susuzluk. 4. Hz. İbrahim’in eşinin adı.
HARE: 1. Bazı nesne, canlı, göz vb.nde dalgalanır gibi görünen parlak çizgiler, meneviş, dalgır
DARE: Ağaç
PUSAT : 1. Araç. 2. Silah, zırh vb. savaş aracı. 3. Giysi veya giysilik kumaş
NARE: Güç, direnç: Ayakta dikilmeye naresi yok.
MARE: Böğürtlen