4
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
913
Okunma
Karanlığı ölüme benzetirim hep,
Soğuk ve kaskatı.
Yalnızlığım açlık gibidir,
Tok ve işt/ahsız.
Gözlerim ufukta dolaşır bir an,
Boş ve m/anasız.
Günüm sıkıntılı g/ecem kaygılıdır,
Umutsuz sav/aş gibi.
Hep kaz/anmak için çalıştım.
Oysa kaybetmeye alıştım.
Sevildiğimi sanıp çok sevdim.
Yanıldığımı geçte olsa anladım.
Doğan güne umutla başlayıp,
Ümitsizce bitirdim.
Her gün b/ekledim taze ümitle,
Bir an çıkıp gelecek diye.
5.0
100% (4)