gözlerime kazdığın uçurumlara gömdüm seni
ama düşünemedim senle birlikte düşeceğimi
çünkü ölüm
iki kişilikti benim coğrafyamda!


tırnaklarının arasına sıkıştı göz bebeklerim
aydınlığa alaca düştü satır satır
her bir kelime kendime intiharım
susmak ecel sessizliği
söylemek
kahır

önce bileklerimden vurdum kendimi
uslandı çaresizlikler
kırka böldüm kömür karası düşleri
tebdili kıyafet karşıladık yokluğunu geceyle
ayrı ayrı soyundu iliklerimden adın



düğümler attım yutkunamadığım her cümlenin sonuna
ne dokunulur tarafı vardı acının
ne de okunabilirdi artık gözlerimden rengi gözlerinin


her sabah yeniden düşüyorum peşinsıra hiçliğe
yeniden kan fışkırıyor parmak uçlarımdan
üstü başı kirli şiirler yazıyorum gece yarılarında
zaman devriliyor üstüme
amansız bir ağırlığın
altında kalıyorum


yok sayıyorum kendimi
aklımın duvarları yıkılıyor kalbimin üzerine

yaralanıyor her şey
ve sen can çekişiyorsun
gözlerimden düştüğün yüreğimde...