Yokluğunun dayanılası bir tarafı yok kızım
Bugün tam dokuz yıl oldu
Hala sımsıcak akıyor gözyaşlarım
Her sabah odanı havalandırıyorum
Baba kapat camı
Üşüyorum deyişin yankılanıyor beynimde
Yeşil kazağını sarıyorum yüreğime
Haykırarak ağlıyorum
Dizimde uyumanı özledim
Bak hala çiçeklerini suluyorum
Seni özledim kızım duyuyor musun beni
Güçlü olmaya çalışıyorum mezarının başında
Affet kızım babanı sana verdiğim sözü tutamıyorum
Düğümleniyor boğazıma akıyor kendiliğinden gözyaşı
Seni benden alan hastalık
Benide sana getirecek bir gün
Yok, başka kimsem biliyorsun
Her gece sen varsın odamda
Sessizce gülümseyişini duyuyorum
Yarım bir hayat bıraktın bana
Oysa okul çıkışında sinemaya götürecektim seni
Bir simit alıp ankarayı gezecektik
Sonra yorulup oturacaktık bir parka
Saçlarını okşayacaktım kızım nerdesin
Neden beni yalnız bıraktın neden
Hangimiz ölüyüz şimdi söyle bana
Nefes almaksa yaşamak
Her nefeste sen varsın
Ellerin ne kadarda sıcaktı sarı saçlarını özledim kızım
Affet babanı sözümü tutamadım hiç ayrılmayacaktık
Kırdığın tabaklar için kızmıştım sana
Şimdi her yanım kırık
Seni çok özlüyorum neden yalnız bıraktın beni
Senin sevginin varlığı için yaşayacam kızım
Baban seni unutmadı
Sende unutma olurmu canım kızım