Allah Rahmet eylesin diye şaka yapmıyacağım tabiki :)
Şiiri beğendim tebrik ederim.

"Hissedemiyorum duygu yüklü benliğimi..
Hatırlamıyorum, unuttum içten gülmeyi.
Kaptırdım gidiyorum hayatın bencilliğine kendimi."

Benlik duygu yüklü ama,orada ne olup bittiğini farkedemiyorum...nedense içime eğilemiyorum...iç monologlarım yok oldu...iletişim kuramıyorum iç alemlerimdeki labirentlerdekilerle..güneş ışığı girmiyor,yaşam umudum yansımıyor,bir ben varım,bir de benden içeri dediğim ruhumun derinliklerine...Ve,işte hayatın egosu şişmiş ve hep ruhumdan önde giden telaşlarına ve koşuşturmasına kaptırdım kendimi...

"Hayatta hiç ölmediysen, yaşamayı bilmiyosundur ki."

Yaşarken hiç ölmediysen,yaşamın anlamını bilemezsin...insanoğlu yaşarken,yüreği atsa da,sanırım duygu ve diğer açılardan ölüyordur ki,bunların en şiddetli ve külleri savuranı aşk acısıdır bana göre...öldüm,bittim,yaşam bu mu?,ne yaparım Allah'ım ben...ne olacak benim halim...onsuz da yaşanmaz ki...sahiden ölmek bu mu?...derken,bir bakmışsınız ki,kendi mabedinizde,küllerinizin içinden doğruluyorsunuz....kapanmayan yaralar...unutulmayan hatıralar...yangınlar varken yüreğin derinliklerinde...ölüyor insan işte...şairemiz,yaşarken ölmenin neden ve niçinlerini betimlemiş ve işte ölüyorum şimdi diyerek,duyguları dillendirmiş...

tebriklerim,yaşarken ölmenin resmini çekerek,yaşarken ölenlerin duygu ve düşüncelerine tercüman oluşunuza ve betimlemenizdeki içtenliğedir...selamlarımla...