Yar…
Ruhumda
Derin bir hicran var
Ne kadar dilemesem de
Hüzün sinemde kaim olan bizar
Yar desem, gönül vakfetsem,
Aklın selimliğinde
Muradın şevkiyle inlesem
İnsan olmanın feyzine yüz sürsem,
Hakikat adına bahtıma
Düşene hamt edip göçsem

Nerede
Boynu bükük birini görsem
Kırık ve ürkek bir yürekle
Sokakta dilenen simaları seyretsem
Takati kesilmiş yaşlı nefesin
Son dem mücadelesine
Hüzün ile refakat etsem
Ruhumun sahibini düşünsem,
Sebebi hikmetin inhisarında
Ümitle beklesem ve üzülmesem

Ölüm
İçimde ki neşem ve sevincim
Vaktin bahşettiği nispette
Kahır içinde
Bulunmaktan çekinirim
Elimde olanla yetinenim,
Hırsı sevmeyen bir nefesim,
Azim ve iradeyi hak bilirim
Yazılan kadere boyun büker,
Bizzat tercih ettiğim amellerin
Zafiyetlerine neler söylerim

Hüzzam
Ve hicaz makamını severim
Sazendeyi dinledikçe
Tefekkürün zindeliğinde sanki arifim
Halimin fakirliğini nefeslenir,
Kalbimin yıpranan
Tellerinin kederini dinlerim
Gün yüzüne hasret
Ne kadar umut kalmışsa
Bir ömür beklerim,
Vaktine ram nimet derim

Kitabı Celili
Tilavet eden aziz nefesin
Teganniye kaçmayanını severim,
Nefsini öncelemeyene kefilim
Hassaten kıraat ettiği
Ayetleri şerh eden naif kalpli
Hatipleri dikkatle dinlerim
Hüsn-ü hatta gönül vermiş zarif
Hissiyatlı nefesleri seyretmeyi
Ve de dinlemeyi isterdim

Alaylı
Bir kimliğin
Müntesibi olarak
Liyakat ve edebi haslet
Bakımından sabırla azmetmiş
Asliye tini asimile etmemiş,
Nefsi için şerre araç olmamış fazilete erişmiş
Ruhu yüce, gönlü umman misali
Sevdaya timsal nefesler en büyük hayranlığımdır

Mustafa Cilasun