Değer bilemezlere katlanmamak dik durmak gerek.neden sömürülelim kendi egolarını tatminleri için..gitmek en büyük cezadır .açık vermeseler de.çümkü giderken kendilerine olan güvenlerini de alıp gidiyoruz giderken.ne yazık ki alışıyoruz ve alışkanlıklardan kurtulup uçabilmemiz acı verirken bazen de bakıyoruz ki zaten yerimizi biri değil birileri almış.zaman o zaman olmuşken katlanmak bilmem ki kendi kendimize acıdan başka ne verir.ve hayat bize hediyedir.bu hediyeyi mutlu yaşamakta elimizde mutsuz yaşamakta.her şeyin gönlünüzce olmasını dilerken rabbim bizleri çin malı sevgilerden korusun .yürekten ,yüreğinize sevgilerle.ema

anladın katlandım

İnanmak istediklerimize inandık
Doğru olanı kabullenmemekle başladı yenilgimiz
Hikayeler bırakamadık geride
Mutluluğu tarif edemedik
Oyuncağı ilk kez görmüş çocuk masumiyetiyle tanışmışken
Masum kalamadık sevgili
Telefon kulübelerine hapseden konuşmalar yaptık uzun uzun
Her anı uçurtma hürriyetinde
Gündüzü , aşkı ve herşeyi geceye yükledik
Sen beni anladın
Ben sana katlandım
Kullanılmamış pişmanlıklar hediye ettin
Keşkelerimizin peşine ekledik hepsini.
Acılarımın tüm ışıklarını yaktım
Karanlığımda gör diye
Tüm dünyaya hayır derken evet dedim sana
Ama sen sesini hapsettin
Apış arandaki uyarılmaya
Ve şimdi hoşça kal bile diyemiyorum sana
Nasıl biliyorsan öyle kal
Benim sana yonttuğum çocukluğu da alıp
Gidiyorum ..
pelin ışık (hadsizdensiz)

Bazende böyle oluyor işte, yarım kalıyor sevgi ve aşk değerini bilmeyenler tarafından şairemizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

geriden kalan üstü karalanmış turnusol kağıtlarıdır,
gerisini aramak nafile çabalardır.


kutladım çokça.

ne olursa çocukluğa oluyor sonunda..

Oh ...iyi ettin.
Kutlarım.