Bir şulesi var aşkın kalpten sineye akar
Deryayı dök üstüne, narı deryayı yakar

Ne bedendir ne de ruh, ne damardır ne de kan
Yüreğe düşen aşktır insanı insan yapan

Yaradan hüsn-ü aşkla kâinatı yarattı
İçine bal-baldıran özüne acı kattı

Sevda ki; Şirin için Ferhat’a dağ deldirir
Leyla için Mecnun’u kızgın çölde öldürür

Gözdür kalbe aşk saçan, sözdür kalpte gül açan
Candır canan uğruna hasret şarabı içen

Yıldırım olur bazen bulutlarda ki figan
Göz üstünde iki yay ok olur fırlar müjgan

Yanarken acı vermez gönlün içinde ateş
Sönerken yürekteki yangın cehenneme eş

Sinemi yarıp baksan orda seni görürsün
Aynanda kendine bak, orda beni görürsün

Bir şulesi var aşkın dilden kaleme akar
Satırlara döksen de hecesi kalem yakar

Şair sevda yolunda yüreği kanlı yürür
Coşari bu nasıl kalp aşk bakar aşkı görür

19.07.2013/ Samsun

İbrahim COŞAR