Büyük melek gelip başladı ki işe,
Kor ateş düştümü evlada, eşe.
Kalmadı köyümde o eski neşe.
Mekanın cennet ola Cemil’in İsmail.

Çekildi gözüne bir kara perde,
O koca bedenin kaldı mı yerde.
Bilinmez ki soyka ölüm gelecek nerde.
Mekanın cennet ola Cemil’in İsmail.

Kuşkayası köyünün doğal doğasıyıdın.
Güçcük ağaların büyük ağasıyıdın.
Yetimin yoksulun gerçek babasıyıdın.
Mekanın cennet ola Cemil’in İsmail.

Kapıya kurdularmı bir kara kazan.
Bozulmasın isterim o eski düzen.
Çare yok takdiri yazmıştır yazan.
Mekanın cennet ola Cemil’in İsmail.

Ölüm haktır elbette gelecek başa.
Genç, ihtiyar bakmıyor ki vallahi yaşa.
Sırası gelenler yatıyor o mermer taşa.
Mekanın cennet ola Cemil’in İsmail.

Birgün de Hikmet’i ölmüş duyarlar.
Üzerimde olan varım soyarlar.
Götürür bir karanlık kabre koyarlar.
Mekanın cennet ola Cemil’in İsmail.

Hikmet MERCANLI