bana acı veren maça kızı da olsa elimden koz vermezdim
fit olmadıklarımı bırakırdım pişti birikimlerinde
ağırlaşan adımlarım keserken batak gidişlerimi
jokersiz parmak uçlarımda bile sadece kendime değer verirdim

şimdiki aklım olsa
dış kapının mandalı yüzlere takılıp düşmezdim
siyah gün yemezdim katıksız günlerimde
serbest piyasa ekonomisinde kim ne yaparsa yapsın
sabit kalemle kimseyi değiştirmeye çalışmazdım

şimdiki aklım olsa
kabak tadı verenler için beriye bakmazdım
ellerimi siper yapardım yüzüme görmemek için haşaratları
ilaç sıkardım duvardan düşen takıntılarına
medet ummazdım örümcek beşiğinde uyuyanlardan

şimdiki aklım olsa
tartışmazdım gırtlağımın tellerindeki detone titreşimlerle
kırılmalarıma kelepçe takmazdım
az hasarla atlatırdım insanların tedavüldeki hobilerini
yayılırdım suskunluğuma yan gelip yatma yerim olmasa da

şimdiki aklım olsa
incitmeden ayaklarımda sallardım beriden edilmiş sözleri
laf trenine yetişmek için tavaf etmezdim peronları
içindeki pisliklerle kaç kişi olduklarını saymazdım
sessizliğimi parlatırdım yıkarken anıları ardından

şimdiki aklım olsa
gürültüsü gürül gürül akanların yanına çapa atmazdım
dilimde kuruturdum adlarını giden ayak sesleriyle
ağız arayanların ağzına biber sürerdim
tuz yakarken nazarlarıma

şimdiki aklım olsa
kaybetmezdim kendimi para makamında benden ötede
müfredatı avuç yalayanlara küpe çiçekleri takardım
külliyen derken , gözün büyümüş senin gözün
alayının arkasından not kırardım büyüyen gözlerine
*
Serdar San İzmir , 24 .09 .2006