Yar…
Bir ömür sabretsem
Derdi gamımla hiç kimseye
Yük olmadan göçüp gitsem
Her gözyaşımda sır olan efkârımı
Ummanın sükûnetine döksem
Artık umudumu yoran,
Kalbime hazanı yaşatan, ruhumu
Hicrana koyan melali hasretsem

Sinemde
Dinmiyor hüzün dalgası
Çektiğim hasretin
Sinemde firkatleşen sızısı ve ezası
Bitmiyor yüreğimin sevdası,
Halimde korlaşan nidası, ah u sedası
Nereye gitsem,
Her kabrin başında nihayetimle
Yüzleşsem, tükenecek mi cezası

Artık
Ne kalem yazıyor
Ne de halin şevk sığınağında
Takat kalıyor
Nefes her geçen gün farklılaşıyor,
Kalp vakti için bakınıyor
Rüzgârın ülfeti sinemde bitiyor,
Sessizlik içinde gelen sürur haz bahşediyor

Ecel
Ne vakit kapımı çalsa
Ruhum O’nun muhabbetine
Hasret kalan sanıksa
Akıl ve irade suskun bırakılan
Mağdursa, gönül işvesini neyleyim
Mizanın kurulacağı,
Hak ve adaletin dağıtılacağı,
Umutların muştu olacağı an’a dalarım

En ziyade
Sevdiğimizi düşünürken
Bin bir bahane içinde
Bıkıp usanmadan nefesi tüketirken
Onun şahsi manevisinden
Tebarüz eden
Faziletleri kalbimizde yaşatmazken
Akıl ve irfan, sadakat ve vefaya,
Yürek ve vicdana
Nasıl bir nazarla itibar edeceğiz

Artık hangi
Sezginin tesirinde kalırsan
Bir ömre bedel hasret
Ve feda olmayı kalbine hiç sormasan
Sinemde düğümlenen umutların
Sessizce akan yaşlardan çok uzaksan
Rabbim seni dilediğin gibi
Haşr etsin, ruhunu
Ve vicdanına azap eylemesin

Mustafa Cilasun