Kim inanır küllerinden aşkın yeniden doğduğuna?
ki masal gibi aşkların yaşandığı güzel ülkemde
Güneş yalnızlığınıza doğar
Gün batarken ay tanıktır yalnızlığa
Kim inanır kanayan yüreğe eski bir sevdanın merhem olduğuna?

"Kimse yok mu?" Nidasını hatırlarsınız depremlerden
Yüreğinizde ki o ses haykırır bu defa için için
En kadim konuktur hüzün
Ve en iyi dostunuz, göz yaşlarınıza arkadaş yağmur
Gök yarılır, sanki tüm yağmurlar ağlar sizin için...

Mahzendeki şarap ruhunuza ızdıraptır
Bir yudumu sarhoş eder kırılgan bedeninizi
Kimselerin bilmediği bir "sır" taşırsınız içinizde
Bir tek siz bilirsiniz, bir de tek yudumluk kadehler
Kalbinizi biçer, kırık mısralar....

Kanınıza yürür ayrılık ateş kıvamında
Taş duvarlarla konuşursunuz
Bir resim, bir hayal canlanır gözünüzde
Apansız kaybolur sonra
Bir daha hiç göremezsiniz o resmi....

Uzayan gölgelerle arkadaş
Sabahları sabah edersiniz içmeden ayyaş
Yanar moraran gözleriniz
Bir el sıkar gibi olur yüreğinizi
Bağırırsınız sessiz, canhıraş....

Yıkarsınız kaşlarınızı esmer alnınınızın kırışıklığına
İnce gri bir bulut akar ağaran saçlarınızdan
Dudaklarınız titrek, ama suskun
Kim inanır küllerinden, aşkların yeniden doğduğuna?
Güneş doğudan doğar, kim inanır doğudan battığına?

Yazan ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN