Zaman senli yılları savurmaya başlayalı on dört asır geçti.
Sunulan bütün sevgililer arasından
Onulmaz bir tutkuyla kalbim seni seçti.
Yoluma çıkmadı mı huri avaz güzeller,
Yüreğime fısıldamadı mı “fani aşk” diye esen yeller!
Ne kadar çağırsa da beni fenadan seslenen diller,
Bütün aşkların ötesinde kalbim seni seçti.

Neydi ruhuma üflediğin kelimeler,
Neydi yüreğimi ısıtan cümleler?
Başkalarından duymadım mı?
Duydum efendim, duydum
Aşka çağıran nağmeler.
Duydum ama bütün karanlık kuytuları aşıp
Kalbim nuruna koşmayı seçti.

Gün geldi kanım dondu,
Sonsuz bir ahenge çağıran aşkın yerine,
Yalan aşklara tutulanları görünce,
Aslında ben de kapıldım öyle bir yalana önce;
Ama sonra sendeki o tılsımı bilince
Bütün yalanların ötesine geçip, kalbim seni seçti.


Şimdi kapının önünde durmaktayım
Elimde bir gül demeti, ey sevgili ey gözlerimin feri,
Söyle ey kalbimin sahibi almaz mısın içeri?

Fani aşklara tutulanlar bu güne sevgililer günü diyorlar,
Bu gün güller uçuşacak havada,
Kimi bir ceylanın gözüne kapılıp sunacak kızıl gülleri,
Bir ahunun karşında titreyerek kiminin elleri,
Kiminin gözleri konuşacak sustuğunda dilleri.

Efendim gözümle, sözümle, dilimle
Ve ellerimde kırmızı gülümle
Ne bir ahunun ne bir ceylanın
Ne de başka bir sevdanın kapısında bekledim.
Ben senin kapında beklemeyi seçtim,
Almaz mısın içeri?

Bir ıssız çöldendi, ilk seslenişin
Kuraklaşmış gönüllere.
Hayat verdin o an yaşayan ölülere.
Bütün nefeslerin kesildiği bu günlere
Şimdi buradaymışsın gibi nefesin ulaştı.

İşte şimdi, karşımda seni görüyor gibi uzatıyorum
Kokunla güzelleşen kırmızı gülleri,
Sen gülleri al, ey cananım;
Ben öpeyim o mübarek elleri?


Gönül seni bulunca
Ve bütün arayışlar sende durunca;
Huzur kanatlı bir hayat kondu dalıma,
Artık ne yalan ne dolan; adı sahte olan
Hiçbir şey uğrayamadı yanıma.

Ey şefkat peygamberi, ey âlemlere rahmet
Bekletme artık ne olur, çağır beni sana ram et!
Biliyorum isyankârdım ama geçti,
O çok hazin bir süreçti
Gör artık ey sevgili, kalbim artık seni seçti…