1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1271
Okunma
Ankara da soğuk bir kış günüydü,
Gece çok geç vakitte perdeyi araladım,
Dışarıya bakmak için.
Her yer beyaz bir örtü ile kaplamıştı ve
Lapa lapa kar yağıyordu sessizce,
Sokaklar ıssız mı ıssız,
Bir sükunet hakim dışarıda,
Öylece seyrettim bir müddet,
Tam perdeyi kapatırken fark ettim ayak izlerini,
Sanki; sakın vazgeçme beni takip et der gibiydiler.
Düşündüm; Fakat cesaret edemedim;
Yattım uyuyamasamda,
Sabah ilk işim pencereye koşmak oldu; şok oldum,
Sokaklardaki tüm karlar eriyip gitmişti,
Senin izlerin ve benim hayallerimle birlikte...
Selami ŞAKACI
5.0
100% (2)
Cevap Yaz