Biliyor musun senden ne zaman vazgeçtim?
“İyi günde kötü günde” demiştik,
Kötü günümde yalnız bıraktığında,
Hastalıkta sağlıkta diyerek ant içmiştik,
Hastalığımla baş başa bıraktığında vazgeçtim…

Sana ihtiyacım var dediğimde,
Benimle hüzünleri paylaşmayıp,
Dilin ile yüreğin arasında dağlar olduğunu
Düşünceni açıkça söylemediğini fark ettiğimde,
Hani?
Birbirimizi kandırmayacak, yalan söylemeyecektik,
Bana yalan söylediğine inandığımda vazgeçtim…

Kalbin ayrı çarptı,
Gözlerin bir başka anlamla baktı,
Dilinin lal olduğunda,
Geçmişi geçmişte bırakmayıp,
Çeşitli mazeretler üreterek beş vakit,
Önüme getirdiğinde vazgeçtim…

İlk defa “seni seviyorum” dediğinde
Yüreğinden söylemediğini,
Sadece bana “sus payı” verdiğini düşündüğümde vazgeçtim…

Seni hiç kırmadım, incitmedim,
Gerektiğinde “özür dilemesini” bildim.
Acılarını benden çıkarmaya çalıştığını,
Hissettiğimde vazgeçtim…

Ben sana ömrümü adadım,
Gelecekle ilgili bana dair planların olmadığını,
Öğrendiğimde vazgeçtim…

Sana ihtiyacım olduğunda bahaneler ürettin,
Diğerlerinden arta kalan zamanlarını,
Benimle geçirmek istediğini anlayınca vazgeçtim…

Olmazsa olmazlarını öne sürüp,
Kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek,
Beni ve sevgimi görmezden gelip
Değerlerime önem vermediğin için vazgeçtim…

Benim sevgim çok yüceydi
Asla vazgeçmezdim senden,
Ama mecbur bıraktın
Sevgimi hiçe sayıp, hafife aldığın için vazgeçtim…
Ve…
Senden vazgeçtiğim gün kendimden de vazgeçtim!



Mustafa Karaahmetoğlu