Sensizliğin ne kadar acı olduğunu düşünüyorum
Düşündükçe daha da fazla korkuyorum
Ya bir başıma kalırsam diye.
Gökyüzündeki yıldızların en büyüğünü koparıp,
Kalbime yapıştırıyorum ki,
Gündüz gelince gitmesin,
Kalbimde hep parlasın diye.
Gecenin karanlığından korkuyorum
Üstüme üstüme gelecek,
Beni yine yok edecek diye.
Gözümü bir hayli hızlı yumup,
Düşlerime dalmak istiyorum..
İçinde biz olan düşlere.
Etrafımızda rengarenk çiçeklerin olduğu,
Işıkların en tatlı renklerinin senin suretine yansırken,
Yanında gülücüklerle ben olduğum düşlere..
Sen oturup etrafa parlayan gözlerle bakarken,
Ben elimde bir papatya ordan oraya koşarken.
Ve en acı zamanıma geri dönüyorum.
Gözlerimi açıyorum her yer karanlık,
Bu güzel düşleri terkedip karanlığa sarılmak.
Bu korkutuyordu işte beni..
Hayatımız, yaşantımız bir düş gibiyse bizim,
Uyanmama izin vereceksin diye korkuyorum..
İlk defa güvenle yumduğum gözlerimi
Sensiz açmaktan korkuyorum.
O an geldiğinde ağlamak ne çare
Her bir gözyaşımda bizim anılarımız,
Baktığım her karede biz..
İşte bundan korkuyorum
Bizi yıkacaksın diye.
Bu aşka sonsuz kavramını koyduysak eğer,
Sonsuzun da çıkmaz yolunda gezelim birlikte..
Ama bil ki sonsuzlukta bırakırsan beni bir başıma,
Bu beden de gider sonsuz sevdamıza bu yürek de...


Yağmur Toprak