Sabahlara kadar
Sokak lambalarının altında kalasan
Yüreğin ısınımaz
Vaz geç
Yanlızken
Yağmurda yürürsen üşürsün
Sarılacağın
Bir dostun olsun
Unutulmaktan kork
Sende unutma

Yazın karlar yağarsa başına
Şaşırırma
Dikkatli ol
Kendini bil
İnsanı sev
Herkesi kucakla
Onlarla dostluk kur
Boş yere avunma
İnsanlığı bilmezsen
Savrulurusun rüzgarlarda
Yaşam içinde yok olursun
Önce insanlığı öğren
Güvenme kara kışa
Yolda tipiye tutulur
Kurta kuşa yem olursun
Irmaklara aldanma
Sevği bilmiyorsan boğulursun

Ayın dostlarına bak
Hepisi parıldıyor
Sende öyle ol
Gerçekler acıdır
Günün batışı aydınlatmaz
Ateş yakar
Dağlar sarmaz
Safaklarda aklın karışır
Yolunu şaşırırsın
Badem çiçekleri güz günü açar
Baharı göremezsin
Gönüllere kök sal ki tutunabilesin
Dostluğu öğrenebilesin
İnsanlığın özünü anlayabilesin…

2.6.2010








Oktay Çöteli