5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1124
Okunma
Ve güneşle uyandı dünya…
Açtı dağlar gözlerini
Denizler sahilleri
Dürterek uyandırdı…
Fakat nedir bu yangın
Nedir bu sıcağın soğuğa kini
Ve niye yakıyor bizi,
Güneşi kim kandırdı…
Güneş kanmış
Ateş kanmış..
Başını kaldırmış taştan binalar,
Sanki kahraman sıfatında
Ateşin önünde
Muşambadan bir duvar…
Derken,
Bir ıslıkla yer yarıldı
Gök devrildi bir künde
Ve cehennem…
Daha ötede ne var…
Ötede,
Gökyüzünü inletiyor acı sesi
Küfrün köpeklerinin,
Hakikati ısıran
Ağızları köpürmüş…
Güneş köpürmüş sanki, ateş köpürmüş..
Ötenin ötesinde,
Derinden daha derin
O hakikat ki,
O batılı süpürmüş…
Öyleyse,
Neden bu kararsızlık
Nedir bu korkunç nokta
Bir yer cayır cayır yanıyor
Öte tarafta buzluk…
Belki de kurtuluş sadece yokta
Ve ölümsüzlük,
SONSUZLUK…
İSMAİL ALDEMİR / 21 MAYIS 1998
Cevap Yaz