bir gece kalktım
ve etrafıma baktım,
yalnız’lık koydum ocağıma
ve kitap okumaya başladım..
bir süre sonra kalkıp
seni demledim yalnızlığıma..
sigara yaktım yalnızlığa
sen henüz demlenmemiş..
ve seni yudumladım
ardına sigara çektim üstüne,
bir şarkı açtım
sensiz’liğin 3. senfonisi
çalıyordu,
ne garip..
sıradanlaşıyordu artık herşey
heryerde
benle..
sana benzetmelerim oluyordu,
hergün gördüklerim..
bakkalın çırağı,
taksici yusuf amca
tuhafiyeci zeynep abla vs..
adlandırmaktı seni
veya herneyse..
yalnız’lığın senfonisi son buldukça
hafifleşiyordum..
şimdi senziliğin bilmem kaç gecesi
ve bilmem kaç rüyası..