23
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
2364
Okunma

Gidişinin ardından deme sakın ’yıkıldı’
Beni; benden aşarak çıktım bu arbededen
Esamesi kalmadı sevda şehri yakıldı
Mecalsiz sorgularda hayra yorduğum neden
Yalnız koymaz ahını gün gelir; bulur eden!
Bilmek istemiyorum nerde, nasıl haldesin?
Aklımı tetikleyen unsura zarar gelir
Düşümü işgal eden ne sesin ne nefesin
Adını anmak bile yüreğime ar gelir
Maziyi düşündükçe kafesine dar gelir
Daha güçlüyüm artık... Yoklama hislerimi;
Sarsıp, yol ayrımına apansız itişinle
Meğer yabana düşüp bilmemişim yerimi.
Hüsranı yaşayarak gönlümde bitişinle
Dün, tutarsız tavrından; bugün kendini dinle.
Serzenişim; vedasız ayrılık cümlesinde
Odur kahreden cana, bam telime dokunur
Telafisi var elbet, çaresizlik nesinde ?
Marifet dirilişse sözüm gediğe konur
Özüm ayaklanarak yine şahlanır onur.
Nezahat YILDIZ KAYA