Güneş kaybolunca kızıl ufuktan
Gönlümden ruhuma sızar akşamlar
Sonra bir yel salar ince ufaktan
Deli rüzgar olur bozar akşamlar


Gülüşün bakışın çıkmaz aklımdan
Tatlı hatıramsın garip aşkımdan
Ne kadar istesem gitmez başımdan
Hayalin sarınca azar akşamlar


Sürer gider bu aşk ömrüm tükenir
Bulsamda bir umut yollar tıkanır
Sol yanıma yüksün sağım bakınır
Geceden sabaha ezer akşamlar


Güzel endamını melek yüzünü
Baygın bakan ela mühür gözünü
Balım dillerini Sevda’m sözünü
Ne zaman düşünsem sezer akşamlar


Eski bir şarkısın söyler dillerim
Andıkça ismini kırar bellerim
İçtikçe kahrımdan titrer ellerim
Benimle sabaha sızar akşamlar


Karanlık çökünce dertlerim başlar
O an düşer hüzün hatıran taşlar
Gözlerden akınca gizlice yaşlar
Derdime dert katıp üzer akşamlar


Uyku yok dünek yok oda içinde
Anılar ağlıyor mahsun biçimde
Aklımda fikrimde heran içimde
Ağır ağır yürür uzar akşamlar


İlkbahar sonbahar geldi geçiyor
Ağaçlar yaprağın döküp saçıyor
Ömrüm yollarında hasret biçiyor
Mevsimi hazana büzer akşamlar


Öztürk’üm bu aşkta delice yandın
Bir vefasız yâre güvendin kandın
Her güneş batarken gelir mi sandın
Sabaha ecelim mezar akşamlar.


FEVZI ÖZTÜRK

19/01/2013Fransa