3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1331
Okunma
Hep seni konuştum, sen yokken
İrinler akıtıyorsun ömrüme
Gurbette, İzmir’siz geçen yıllarım
Bütün şiirlerimi yazdığım koylar
Şimdi, sensiz bir tutsağım, her saniye
Sadece gülüşlerinden bir satır.
Söyle,
Nasıl anlatabilirim sana kendimi
Aklıma o yalancı bakışların gelir
Şiire dönüştürür kirpiklerindeki giz
Bütün martılar ağlamıştı
Üşümüş, ve yorgun gecelerimde
Yaşam, avuçlarımda bir zakkum ağacı
Gizliyorum kendimi tüm gezegenlerden.
Açar,
Mimoza çiçekleri bu sahilde
Ve pamuk yüklü bulutlar iner Sisam’a
Gün ağırırken, gemiler geçer uzaktan
Seni yaşıyorum yeniden
Eski bir aynada hep arıyorum yüzünü
Ayrılıklarımıza yanık şarkılar düşürmeden
Nasıl anlatabilirdim, sana düşlerimi.
Nuri Dağdelen
5.0
100% (1)
Cevap Yaz