İkimize ait bir dünyamız vardı
Neden bırakıp gittiğini hala anlamış değilim
Yolunda gitmeyen neydi?
Ama sen gitmeyi kafana koymuşsun bir kere…

Biliyorsun! Senin gözlerine bakarken
Masum utangaç çocuğun yüzünden akan
Ter parçaları gibiydi,
Sana olan sevdam, sana olan aşkım…

Senin için çok kolaydı
Çilingir misali, yüreğimi zorlanmadan açıp
Usulca gelmen,
Aniden…

Varlığına, sana alışmaya çalışrken
Yokluğuna alışmak zorunda bıraktın
Hiçbir şey anlamadım!
Neden?
Diyebilsem…

Ellerim ellerimde…
Gözlerimiz u/mutlu bakışlarla
Yarınlardaydı…
Anlamadım ki hiç sen
Çat kapı geldin aniden
Yok yere gittin veda etmeden…

Doymadım, doyamadık aşka
Başlamadan belliymiş, bitecekmiş
Hazan ve hüzünmüş bizimkisi
Yoksun artık…

Anlamadım… Evet anlam veremedim!
Neden gittin?
Hiçbir şey de bilmiyorum…
Bitti… Bitti demekle biter mi…
Sadece gidiyorum dedin…

Ne bıraktın geriye?
Hiç mi sevmedin, sevmemiş miydin yoksa?
Ya da güven mi veremedim?
Olur ya, sevginin sıcaklığını iletemedim belki de!
Ama ne sen anlatabildin
Ne de ben anlayabildim!
Sebepsiz gidişini…

Artık sen yoksun!
İçimde fırtınalar kopmuş,
Rengarenk ortancalara benzettiğim hayallerim
Yok olmuş… Anlamsız artık sensiz!

Çünkü sen yoktun!
Bundan sonra olmayacaksın da…
Döner misin, bilmiyorum.
Hani olur ya dönsen…
Buradayım, burada… Yine seninleyim desen…

Geçti artık… Yüreğimi zincirledim…
Gelsen de, gelmesen de hoş…
Eğer yakıp yıkıp gideceksen yeniden, bir daha gelme,
Bırak zincirlere mahkum kalsın
Yüreğimin zincirlerini kırma!
Çok yoruldum…
Bir daha kaldıramaz,
Zavallı yüreğim…



Mustafa KARAAHMETOĞLU

Şiirime ses olan Murat DİNÇER Hocama teşekkür ederim...