kanatlarından
gam yükünü okudum
bu akşam kalbime
oklar saplanıyor martıların çığlığından

zincirlerinden kurtulurken kızıl veda
şaşırma sakın
tozlar serpilirken kayaların çatlağına
üç boyutun çizgilerinde
hadi yum avuçlarını
benden armağan
izleri bulacaksın tam ortasında

anlattığı nedir yankıların
ne acı
hebaya karışınca seda
gölgesi olur mu deme bana
bakışına dolan karamsarlığın

yolun aşikar
ve
rüzgara tutsak bütün kaygıların
düşün
gözlerin derya değil mi bazen
salkımlarına dökülünce yağmurlar
aslında
bedeninle birlikte ruhundur üşüyen

nihayet gün ışığında
dünden yarına köprüdür hislerin
açmış bağrını
sancılar sobeler köşe başında
bir tutam huzur
dileklerden ibaret muammanın kollarında

dinlerken beni
senindir zamanın son çizgisi
dalgalarda
şaşkın mı şaşkın kabuğun dümeni
seyrinde sen
garibin tekisin beklediğin limanda

şu an
yakamozlar dönüyor girdap ile
unuttuğun renkler yaşıyor hayallerinde
şimşeklerin sonrasından gelir zifir
nihayet gül yerine
is kokulusun işte duman duman
06.07.2013-Ahmet BOZTAŞ