Bir temmuz gecesi yine..
Temmuz rüzgarları saçlarımın arasından geçip yalıyor yüzümü.
Ilık ılık dönüyor vücudumun etrafında..
Bir yaşanmışlık var.. Ya da yaşanılmayı bekleyen..
Bir zaman var elimde hoyratça akıp giden, tutamadığım...
Kim tutabilmiş ki zamanı..
Senleyim belki de sensiz,
Sen varken sensizlikten bıkmış bedenim, daralmış ruhum;
Bak yine yırtınıyor SEN diye..
Bir kaç tatlı kelimeye kanacak belkide sen varken yalnızlıktan bunalmış ruhum..
Yıkıyor yine aklım hayalleri..
Kalbim inşa halinde aklım yıkım..
Anlamsızdır bu tavırlarım, bilirim..
Ya da sana anlamsız sadece..
Sen ne zaman anladınki beni?
Ne zaman yorulmuş bedenimi, ruhumu; çözmeyi, dinlendirmeyi yeğledin ki ?
Kaçtın hep.. Sende benimle ağlamadın seninle olduğum yalnızlığımda..
Kaybolur bedenimde sensizlikler..
Kaybederim, yine içime gömerim taşkınlığımı.
Sadece sana olan varlığımı saklarım..
Kimsecikler görmesin nasıl tükenip bittiğimi..
Ben saklarım ..
Sen git.. Ya da kal..
Sen hiç olmadın ki..
Benimleyken değildin..
Ben seninleyken yalnızdım..
Sen benim bedenimde kaybolan sensizliğimdin..