Uzaklarda bir anne ağlamaya durdu...

Güm güm anam güm güm
Sevgilim, kardeşim, dostum
Patladı yol kenarı bombası
Kavlandı yüzüm gözüm
Yandı yürek, kırıldı dizim

Sarsıldı bozkır, titredi dağlar
Kor çiçekler açtı kara asfalt
Kin dolu bin metal tırnak
Parçalarken tenimi
Son bir ahla savruldum havaya

Zümrüt yeşil koca bir boşlukta
Yükseldim uçar gibi semaya
Giderek yavaşladı önce
Sonra durdu zaman
Ve kim bilir kaç kez yinelenen
o an:
Ak tüyü olmuş da telli turnanın
Koparmış kanadından hoyrat ayaz
Devedikeni moru enginlerde yitik
Usulca ve sessiz düştü
İki çavuş yedi er
Zaho’da bir şarampole...

Döşümde o keskin acı
Gözyaşım kükürt kokar
Çınlarken etrafta son komutlar
Çelik namluyla koyundaş
Şikayetsiz yatarım

Anne busesi bekler gibi
Uğurlanan çocuk kapıda
Bir kasım sabahı Zaho’da
O şefkatli dokunuşu
Sonsuza değin beklerim

Yükselirken bozkırda kara duman havaya
Döner de döner kobranın pervanesi hırsla tepemde
Sağa sola selam verip kuşluk vakti namazın
Kalkıp ağlamaya durdu sessiz ağıtsız
Uzaklarda bir kadın...