hayat devam eder sarı sayfaların ardından
solan yapraklarının kokusu kalır
mazideki o tazelikleri yitirmiş güllerin
sımsıkı tutundukları aşkın kanıtıdır yaydıkları koku
sadeliğin,pişmanlığın ve belki de kavuşamamanın
hiçliğinde birikmiş bir damladır kurumuş dalında saklı olan
ve onun yüceliği büyüklüğüdür onu bölesine mis gibi kokutan
savrulmuş yıllara bir paket armağan eder bazen yalnızlık
geriye o aşkı hatırlatan bir mis nefes kalır sadece
gerçekten çaresizmiydi diye düşünür gidersin
bazen sildiklerine de üzülürsün
acaba pişmanlığın gayesi sarmışmıdır bedenını diye
sökülüp giderken kalbinize bulaşmıştır o şefkatın kanlı izi
yüreğinize usulca ve sizden bihaber
ondandır affetmek isteyişlerimiz
aşk insanı en hassas yerınden vurur
ve bazen bir kurşundan daha çok acıtır dokunduğu yeri
yılar aylar ve saatler cehennemden sahneler yaşatır gönlumuze
tuhaftır susuşlarımız
ani kahkaların ardından bir yere takılan gözler
ani bir vuruş yaşar
eski acıya ait bir darbe yer ansızın
o an ve o an sadece susmak ister şöle bir titreyen bedenınız
oysa siz unutmuştunuz hani,silinmişlerdi onlar,matemler
ama sildiğiniz yer de sizindi
kalbinizdi
insan,insan kalbini kendınden silemez ki
zaman uyutur bir bebeğin uykusuna dalışı gibi
ama elbet uyanır elber çağırır sizi
eskiye,yenilişlerinize,acıya
o sildik sandıklarınız
ve yani aslında bir zehirdir
solup giden o gülün yaydığı koku
elemdir kederdir silindiği,ezip geçtiği
yüreğin...