Üstadım.

Yavuz Sultan dedin taaa ciğerimden vurdun beni.

O Yavuz ki:

''Şirler pançe-i Kahrımdan olurken lerzan
Beni bir ahuya zebun eyledi felek''

Diyecek kadar aşık.

''Seven insan neylesin'' diye soran hizmetlisine '' Sevdiğini söylesin '' Diyecek kadar mütevazi.

Sina Çölünü geçerken attan inip '' Hazreti Peygamber önümüzde yürürken at üstünde gitmek kimin haddine ?'' Diyecek kadar gönül eri.

Son deminde kendisne '' Padişahım şimdi bol bol Kur'an okuyup Allah'a yakın olmak zamanıdır'' Diyen Hasan can'a ağlayarak '' Ya sen bizi bunca zamandır kime yakın sanırdın Hasan?'' Diye soracak kadar Allah dostu iken

Adının bir köprüye konulacak olması üzerine bunca kıyametlerin koparılması ne kadar üzücüdür.


Allah razı olsun hocam bu şiirin için.

Selam ve Saygılarımla Allah'a emanet olasın.