Bitmiyor be gülüm !
Hiç bir şekilde hasretin bitmiyor,
Sensiz geçen zamanın bıraktığı izler,-
İnan hiç bir silgi ile silinmiyor.
Ne yağmurlu, ne de yakıcı güneşli günler,
Ne buğulu, ne de serin tatlı esen geceler,
İçimde büyüttüğüm senli özlemler,
Ne yaparsam yapayım peşimi bırakmıyor.
Senin de beni unutabileceğini sanmıyorum,
Ben de ne kadar sen varsan,
Sende de bir o kadar ben olduğunu biliyorum,
Bu dayanılmaz sensizlik içinde,
Kahroluyor ve kavruluyorum,
Gururum ile sağa, sola savruluyorum.
Resmin karşımda şu an ;
Ne kadar güzel gülüyorsun bak,
Evet haklı olan sendin...
Anladım ki sen beni elde ettin,
Ve yendin.
Aslında çok doğruydu ben senin için,
Koskoca bir fil’in önüne atılmış ama !!
Küçücük balık için yaratılmış yem gibiydim,
Seni seviyorum dedin
Seni bırakmam, bırakamam dedin,
Sen benim için her şey oldun dedin,
Lakin bakınca hoş,
Seninle olan her şey boş olan yar’im,
En nihayetinde beni,
Kendi ülkesinde yaşarken,
Başka bir ülkeye iltica etmiş,
Avare bir mülteci durumuna ittin,
Eğer bu senin için yenmekse ?
Evet beni yendin...


Zafer Özcan-(30.05.2013)