Sevgilerin kaynağı,Yunus Emre Türkmeni.
Kaç asır geçti, hâlâ yeni duruyor yeni,
Kendisi koca gemi, sevgi onun dümeni,

Sevgi sunup dolandı,gönüller diyarından,
Kana kana içelim, Yunus’un pınarından…

Deryaları yüklemiş, kâinatta bir için,
Sorulur mu, Yunus’a acaba niye niçin,
Hak bağrına kor salmış,yanıyor için için.

Nasip demiş soyunmuş vazgeçmiş varından,
Kana kana içelim, Yunus’un pınarından…

“Bana seni gerek der” düşüncesi Haktır Hak,
Bilir ki, Hak kâinatta;hâkim olan tek mutlak,
Yaradan’dan kuluna, sevgi taşıyan ulak,

Heybesi omzunda, ağlar iman narından,
Kana kana içelim, Yunus’un pınarından…

Evliya düşde görür, derviş dağı aşıyor,
Yetişmeye imkân yok, zamanla yarışıyor,
Yurdun her yanında, Yunus E… yaşıyor.

Susadı içti belki, Porsuk’un sularından,
Kana kana içelim, Yunus’un pınarından…

Cümle âlem bir bize Muhammed ümmetiyiz
Şark’tan kopan fırtına Garba inen atiyiz,
Yunus’ta söyleyen dil,Rabb’ın muhabbetiyiz,

Bizi kurtarır ancak, her girdabın darından,
Kana kana içelim, Yunus’un pınarından…

Yunus dersini almış, Yücedeki Âlimden,
O, Âlime kul gerek, fakat aklıselimden,
Bir Elif öğrenenler münezzehtir ilimdir,

Yunus sözü duyunca,yer sarsılır arından,
Kana kana içelim, Yunus’un pınarından…

“Ben bir kitap okudum; kalem O’nu yazmadı,
“İlim kendin bilmektir”Bu düsturu bozmadı…
Bir ömür böyle geçti,hep sevdi hiç kızmadı,

Gel nasiplen sende, Yunus Emre BALINDAN,
Kana kana içelim, Yunus’un pınarından…