Aydınlatan yıldızın hayaller de hani nerede
Kalbim hicran ile nicedir sevda yüklü serde,
Hapsolmuş ruhum an olan o cenderesinde,
Umutların gerçek bir demi var oda sende..

Sus sukut nedensizlere asla nefes tüketme,
Kendini vesveseye kaptırıp hüznü yüceltme,
Bilinmeze kendini kaptırıp karanlıkta tükenme,
Yalnızlık girdabına kendini ruhumu çürütme..

Yaşamda alıp verilen nihayetinde şerefli nefestin
Sana verilen sürede içinde bunu fevkaladeydin
Kendini yaşama yabancı gördün dert eyledin,
Kendinle bir türlü barış yapmasını hiç bilmedin..

Düşün bir kere yüreğim kalbimden neden farklı
Ruhum düşüncesinde sana olan aşkla hicranlı
Umut penceresinin vuslatı gördüm işte sancılı,
Sevgi, muhabbetin ise ulaşılmaz uzaklarda saklı,

Merak ile verilmiş bir saltanat denene ulaşılmak,
İyi düşünerek şafakta umutlarla sevgiyle buluşmak,
Akıl ve düşünce ile müsavi olan düzenle uyuşmak,
Yaşamı birazda karşındakinin gözüyle hayatı bakmak,

Dilim lal olsa da durmuyor işte gönülden gelem sesim,
Rüzgârlar esse de gitsin kısık olan duyulmayan sesim,
Her an mutluluk ve sevdayla alınan bu son nefesim,
Hicran nöbetinde aşk yaşayan güzelliklerle birlikteyim.

Artık sayfalar dile gelmeyen hepsi efkârla dürülüyor
Yaşamda nefesim takatsizliğimle neleri hikâye ediyor
Her geçen gün halimde ki manzara hazanı üretiyor,
Bir gün önce yada sonra diye umutlarını hep ekiyor..

Zira haksız yere söylenenler kime ne işte söylüyor
Yazılan kelimelerde hepsini dize gelip hikâye ediyor,
Sensizlik ikliminde alınan nefes bir gelip bir gidiyor,
Hazin ve ibretli hikâyede olsa bu yinede seni seviyor…