Umut!
Acı bir tütün sıyrığında gelir
Çelik bilekli kuşlar ölmüştür
Sokak çöpçüleri emek süpürür
Yediveren nazlarına bulaşır
Zamana teyellenmiş eller


Geciktiniz;
Nazlı trenlere mendil olmaya
Kara büyülü sokaklar bitti
Acıların danteli işleniyor
Araya gökkuşağı teli
Ay nazlı kadınlar
Küsmediler hiç
Kadere…


El ense çekildi!
Yiğitlik serde değil
Hiç doğmamış gibi
Üryan dolu bakışlar
Sevmek duru yüzleri
Ve direngen sözleri
Sevmek…


“Kaç sütleğen kanadı yollara
Ellere kaç acının teri değdi”


Bugün;
Günlerden azap
Aralara kaçıştı karıncalar
Akrep sürülerinden/
Amaçları emekti
Güler yüzdü/istekti


Hoş edalı bir gülümseme için
Kara tahtalara direndiler
Diplerinde oyuk yüzleri


Salkım bir elmanın
Kızılıydı aşk/
Öfke yoktu
Oyun çoktu


Karanfil sulamıştı sokakları
Elleri kalkandı çocukların

Yazıyor/
Soğuk nevalelerin
Yüreğimizi terk ettiğini
Yazıyor…

Gökkuşağından renk çaldık bugün;
Suçumuz insana dair her şeyi sevmek


Yamalayın ellerimizi…