Güneş, ufuktan el sallarken
Geceye merhaba derken gün
Birde ay’ın şavkı vurdu mu karanlığın üstüne
Radyodan da duygularımı okşayan bir ses
“Mehtaplı gecelerde hep seni andım”
Diyorsa
Aylardan Mayıs
Mevsimlerden İlk bahar ise
Benim şehrimde
Deniz’in kıyıya vuran dalgaları olmayacak ama
Denizi olmayan bu şehrin
İşlek olmayan caddelerinin biri üzerinde
Evimin balkonunda kahve yudumluyor olacağım
Sen yosun kokularını çekerken nefesinle
Ben İğde kokularını, akşam sefasının kokusunu alıyorum
Huzurla
Diyorum ki sevgili
Böylesi tarifsiz duyguları anlatmak için
Şiirler yazılsın
Gözler not düşsün

Şimdi ben
Bir hüzzam şarkının nağmelerinde
Kayboldum gittim biliyor musun
Hafif çiseliyorken yağmur
Ben toprak kokusu almak istiyorum sevgili
Asfalt kokusu değil
Sevgi yağmurlarında çimlesin tohum
Boy atsın, filiz versin özgürce
Bir şairin şu dörtlüğü geldi aklıma

“Ağaçlar, yapraklar yeşerir bahar gelince
Diz boyu çayırlar göverir bahar gelince
Gel güzel, aşk fidanımızı biz de dikelim
Belki boy atar, filiz verir bahar gelince”

Kara kırlangıçları gördüm
Dün öğle sonu
Karşı apartmana yuva yaptılar
Öylesine zarif uçuşu var ki
Yalnız uçmuyordu
Bir kırlangıç daha vardı yanında
Senin anlayacağın yalnız değildi ben gibi
Turkuaz yeşili dik yamaçlarda
Gökçe çiçek kokusunu özledim
Hani bir şiirimde
“Gökçe çiçek koydum yarin adını”
Demiştim
Boşuna değildi bu yakıştırmam
Sana ulaşmak
Gökçe çiçek kadar zor be sevgili

Dinle sevgili
Gecenin bir vaktinde
Deli rüzgar gibi inletme beni
Yüküm sevda benim
Yüreğimde aşk
Hummalı uğultu kulaklarımda
Halden bilmezlere anlatma beni

İki gözüm iki çeşme
N’olursun derdimi deşme
Gelirsem de sakın şaşma
Hazan olup son baharda

Biri de bir, bini de bir
Çekiyorum her gün sabır
Benim derdim sanki KEBİR
Koyma Mevlâ’m beni darda

Söylenirim deli deli
Bozuldu şekli şemali
Görmez misin bende hali
Sarmaşık ol bir kez sarda

Ateşteyim kordayım ben
Hasretinle zordayım ben
Bilinmiyen yerdeyim ben
Dolanırım tipi karda
Söyler misin nerdeyim ben
Ey sevgili nerdeyim ben.

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ