Yar…
Bilmem ki
Kime sorayım,
Kalbini şehre dip huzur bulayım

Hangi
İlham-ı lahzasında
Ki tesiriyle yol alayım,
Ruhumun ah u zarını bir nebze anlatayım

Sine-i tarumarlığımı
Ummana bırakayım, titreten bir aşkın
Sahrasında uyuyayım

Yol ver
Dedim dağlara,
Kalbimde kümeleşen bayırlara
Kurumuş ovalara bakıp,
İçimin yangınlığıyla kalayım

Sanki
Bulutlar baskın yapıyor,
Geceler bilmem ki niye sızlatıyor

Sabrım
Ah ediyor,
Kanaat hangi vaktin şafağını
Bekliyor, umutlarım feryat ediyor

Firkatiyle
Şad olduğum sürür
Sanki alay ederek bakıyor,
Muhtaçlığımı kim anlıyor

Yâd ellerden
Selam gelmiyor, nameler
Niye yazılmıyor
Kalbimden yalnızlık çıkmıyor

Bazen
Üsküdar da,
Kimi zaman Adalarda,
Beylerbeyi niye Temaşa ediyor hicranla


Bir zamanlar
Ne sakindi Çamlıca, boğazın
Suskun çığlığı sinem de nasıl bir acıysa

Göçüp
Giden feryatlar
Kahkaha atarak Şakıyan
Canlar, kendi canına kıyan insanlar

Neden
Figan eder martılar,
Tebessüm eden erguvanlar,
Salınıyor suskunlaşan yalılar

Hani
Nerdesin ey
Hasret kaldığım zamanlar,

Yâriyle
Kalbi sürur
Yaşayan manayı figanlar

Niçin
Bu kadar
Perişanlaştı insanlar, edebi terk
Eden hazlar, o aşktan uzaklaşanlar

Ruhuna
Bigâne kalanlar,
Kalbi letaifleri ihmal eden
Soluklar, bir fırsat için yarışanlar

Hiç acımadan,
Vicdanın sesini duymadan,
Nefsi hergeleliği bırakmadan yaşayanlar

Neden
Ölümden medet umar olduk,
Sanki maverayı unuttuk, niye savrulmuşluk

Neden
Telakkiler,
Dinmeyen asabiyetler, şuur
Adına dile gelenler, nerden kovulduk

Nerede kaldı
Kalbi muhabbetler,
Hoşgörüyle kaville şen
Akitler, sevgi adına gayretler

Ayrık otu
Gibi salınıyor kepazelikler,
Ruhunu ve kalbini ihmal ettiren nefsanîlikler

Mustafa Cilasun










Bilmem ki kime sorayım,
Kalbini şehre dip huzur bulayım
Hangi ilham-ı lahzasında ki tesiriyle yol alayım,
Ruhumun ah u zarını bir nebze olsun anlatayım


Sine-i tarumarlığımı
Ummana bırakayım, titreten bir aşkın
Sahrasında uyuyayım


Yol ver dedim dağlara,
kalbimde kümeleşen bayırlara
Kurumuş ovalara bakıp, içimin yangınlığıyla kalayım


Sanki bulutlar
Baskın yapıyor, geceler niye sızlatıyor
Sabrım ah ediyor, kanaat hangi vaktin
Şafağını bekliyor, umutlarım feryat ediyor


Firkatiyle şad olduğum sürür
Sanki alay ederek bakıyor, muhtaçlığımı kim anlıyor
Yâd ellerden selam gelmiyor, nameler
Niye yazılmıyor kalbimden yalnızlık çıkmıyor

Bazen Üsküdar da,
Kimi zaman Adalarda, Beylerbeyi niye
Temaşa ediyor hicranla


Bir zamanlar ne sakindi Çamlıca,
Boğazın suskun çığlığı sinem de nasıl bir acıysa


Göçüp giden feryatlar kahkaha atarak
Şakıyan canlar kendi canına kıyan insanlar
Neden figan eder martılar, tebessüm eden erguvanlar,
Salınıyor suskunlaşan yalılar


Hani nerdesin ey
Hasret kaldığım zamanlar,


Yâriyle kalbi sürur yaşayan manayı figanlar
Niçin bu kadar perişanlaştı insanlar,
Edebi terk eden hazlar, o aşktan uzaklaşanlar


Ruhuna bigâne kalanlar,
Kalbi letaifleri ihmal eden soluklar,
Fırsat için yarışanlar


Hiç acımadan,
Vicdanın sesini duymadan,
Nefsi hergeleliği bırakmadan yaşayanlar

Neden ölümden medet umar olduk,
Sanki maverayı unuttuk, niye savrulmuşluk
Neden telakkiler, dinmeyen asabiyetler, şuur
Adına dile gelenler, nerden kovulduk


Nerde kaldı kalbi muhabbetler,
Hoşgörüyle kaville şen akitler, sevgi adına gayretler
Ayrık otu gibi salınıyor kepazelikler,
Ruhunu ve kalbini ihmal ettiren nefsanîlikler



Mustafa CİLASUN