4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1007
Okunma
Suskunluğa büründü hatıralar
Kalın duvarlar ardında üzerleri örtülü
Bir kadın koşuyor içimde
Çığlık çığlığa
Ellerinde yüreği, kanı revan içinde
Dışım sessizlik, içimde öfkeler büyüyor
İçimdeki kadın ağlıyor
Elinden alınmış senelerine, günlerine
Gündüzlerine, gecelerine ağlıyor
Ama dimdik başı
Sevdalı yüreğinde
Kirletilmiş duyguları
O ağladıkça arınıyor
Derinden sarsılmış inançları
Kim bilir belki suçlu
Kim bilir belki zayıf
Kim bilir belki pişman
Değmeyecek birine harcadığı zaman...
Oradan oraya koşuyor kadın
Çığlıklarını duyan olmuyor
İçimde depremler oluyor
İhtilaller kopuyor
Kadın acı içinde
Kadın mütemadiyen ağlıyor
Yüzümdeyse o bilindik maske.
Sümbül İLYAS