Bir zamanlar ürpertiler kuşatırdı, dört bir yanı,
Deniz üstü sis, gökyüzü bulut, toprakta açan gelincik
Her biri diğerinden ayyuka, her biri sere serpe, gencecik



Bir uğultuydu, yürüdü asırlar boyu, bir uğultu
Kendini arıyordu, henüz geç de değil ki, ay bir doğsa
Aydınlanacak karanlıklar, umuda kürek çekerken umutsuzluklar



Varsın kapılarını ardına kadar açsın yakamozlar
İşte gene penceremde, hatta gözlerimin içindesin
Karanlık da olsa hissediyorum, birazdan denizin üstünde
Gümüş bir yol açılacak ve dolunayla aydınlığa kavuşacak



Akşamüstünün sakinliğine henüz teslim olmadan
Birkaç damla ışık dökülse de yürek havuzuma
Ne ben, ne de ırak bahçelerde açan
Mavi boncuklu dikenler etkilenir bu durumdan



Sanma sana gel diyeceğim, istersen gel
Git de demeyeceğim ama olur da ben gelirsem aniden
Sakın sevgi ve dostluktan, aşktan söz etme bana



Sevmek, paylaşmak ve yürek koymaktır en olumsuz anlarda
Zaten anlayamazsın ya beni, gene de üstüne alma sözlerimi


Hatice AK/20.06.2013