Şiir,
Aykırı iki bedendir.
Kimliktir çoğunlukta, ruhlarla buluşup harmanlanan!

Bazen kadın olursun, dördüncü satırda.
Altı, yedi, sekiz derken, çocuklar doğurursun
Büyütürsün onları, askere yollar, gelin edersin hep.

Satırlarda dolaşırken gözlerin;
Bir bakmışsın, yıllar geçmiş, kırış kırış olmuş tenin
Önce dizlerin ağrır, sonra bedenin yığılır, ve melek, ç/almaya gelir canını...

Şiir,
Yüzlerce kişinin yaşadığı
Minik bir kasabadır, dostluğun, arkadaşlığın, komşuluğun pekiştiği.

Bazen erkek olursun, dokuzuncu satırda.
On, on bir derken, bir çığlıkla gelirsin dünyaya!
Emeklersin önce, yürür, koşarsın. Fakat hiç durmaz, nerede cam çerçeve varsa, kırarsın.

Komşular;
Anne babana gelip, şikayet ederlerken seni, büyürsün.
Derken, bir kıza aşık olur, evlenir, bayrağı teslim alacak çocuklarını okutursun!

İşte! Şiir, böyle bir şey.
Dördüncü satırda başlar
On iki, on beş, yirmi derken biter.

Yâni şiir;
İki ayrı bedenden olan,
Ve hiç bir tekil duygunun, tekeline girmeyen, bağımsız bir ruhtur, hayat ile buluşan...

20.06.2013 Perşembe
Adnan Bilgiç