0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
868
Okunma
Güneş tepedeyken bakamazsın çıplak gözle.
Bundandır aşkımı görememen.
Batarken bakabilirsin ancak.
Anlarsın…
Ve, çok geçtir artık.
Güneş batmış,
Çoktan karanlıkla başbaşa kalmışsındır.
Bir ışık ararsın çaresizce,
Ay, ışığıyla sırıtır sana.
Yıldızlarla aydınlanmaya çalışsan da,
Ne güneş kadar aydınlatabilir seni,
Ne de ısıtabilir o soğuk tebessümünü.
Ve bu aşktan sonra,
Sana ne kadar ışıldasa da yıldızlar,
Artık parlamayacaksın.
Buğulu camlara kalp çizsen de,
Ufuktaki gün gülümseyecek sana.
Farkında olmasan da,
Ne buğulu camdaki kalbinden,
Ne de tebessümünden bir iz kalacak.
Gün geçtikçe eriyeceksin.
Güneş hiç batmayacak,
Ay dahi gülmeyecek sana.
Tek yoldaşın;
Karanlığındaki cılız mum ışığın olacak.
