Yaşlı bir adama sokakta yürürken bisikletli
çarpmış ve hafif yaralanmış.
Etraftakiler hastaneye götürmüşler.
Hemşireler, röntgen çekerek her hangi bir kırık
veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini
söylemişler.
Yaşlı adam huzursuzlanmış; “acelesi olduğunu,
röntgen istemediğini” söylemiş.
Hemşireler merakla acelesinin nedenini
sormuşlar.
“Eşim huzur evinde kalıyor. Her sabah birlikte
kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum”
demiş.
Hemşire “Eşinize haber iletir gecikeceğinizi
söyleriz” diyince;
Yaşlı adam üzgün bir ifade ile:
“Ne yazık ki karım Alzheimer hastası hiç bir şey
anlamıyor,hatta benim kim olduğumu dahi
bilmiyor” demiş.
Hemşireler hayretle:
“Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden
hergün onunla kahvaltı yapmak için
koşuşturuyorsunuz?” diye sormuşlar.
Adam cevaplamış:
“Ama ben onun kim olduğunu biliyorum” .


bununla cevap vermek istedim. Şairim...

1....2...3...4.... .............................. 90.. 100.... .//////// puanlar yetişemiyor bile şiire... sayılar sonsuzdur... gittikçe gider... ama bu şiire yetişemezler... yetemezler.... yazan kaleme saygılar...

Aşk dediğiniz gibi üstadım şimdi sadece dilde,çok güzel bir tespit,zevkle okudum yüreğinize sağlık üstadım.Eskiden mektuplarda idi söylenmezdi.
sadece cesareti olanlar mektup yazardı aşkını anlatırdı heyecanla.TEBRİKLERRR

mehmetaluc tarafından 6/18/2013 9:44:00 PM zamanında düzenlenmiştir.

Nihat hocam yine aşkların sel olup çağladığı şiir dizelerde can bulan şiire ve sevdiğinin resme yansıması sevenin sevdiğine resmiyle serdenişi mükemmeldi.