Güneşin bulutların arkasına girip
Gökyüzünün gölgeye kavuştuğu bir an gibi
Çöktü karanlık aniden.

Oysa bilinmezlikmiş acıtan insanın canını.
Hançerlenmek kolaymış,
Havaya kalkan hançeri izlemekten.

Bir damla su nasılsa,
Öyle saf hislerim senin için.
Bir gül yaprağı nasıl titriyorsa savrulurken rüzgarda,
Öylesine titriyorum beklerken için için...

Beni atmışsın uzaklarına,
Güvendiğin liman değilmişim artık
Doğru mu?

Küçük bir adım kadar uzakmışsın artık ellerime,
Doğru mu?

Masmavi tarlalarında koşuşturan martıların kanatları kırılmış,
Kedilerin asabı bozuk
Tüm yaseminlerin boynu bükük,
Portakal çiçeklerinin gözleri yaşlıymış
Ve ellerin hazırmış sırça kalbimi arasında bin bir parçaya bölmek için
Doğru mu?

Bir daha düşün susmadan önce,
Bir daha bekle kırmadan önce
Ve bir daha düşün öldürmeden önce.

Okyanusun bir damlasını eksiltme,
Bataklık eksik kalsın o bir damladan.
Ellerin bulanmadan kanıma,
Bir kez daha düşün.
Kırmadan kanatlarımı bir zalim gibi...