bir annenin son çırpınışları zaman kül dökmekte ömrüne
elinden kaymakta zamanın serseri saatleri
turkuaz bir türkü gibidir ayrılık
kızı göz bebeği yok olmakta yüreğinde

ah tütsülenmiş ömrüm diye fısıldar yüreği
isli bir yalnızlık senfonisi gibi fısıldar zaman kulaklarına
vedası çoktan yüreğe inmiş terk edilmişliğin ağırlığı yüreğinde
kızı can paresi ayrılığın son basamağında

zamanın sarnıcında bir tutam hüzün yumağı
sarmalar la mekanda küfe dönmüş ayrılık
küskün yalnızlığına düşer baharın aynı sefası
kızı yürek küsü sırtında bıçak yarası

son baharın hüzün dökümü gözyaşları öper ruhunu
köy kokulu kuytu yabancılaşmış bir avuç yürek tuzu
ve ayrılığın zifiri karanlığına kendine yabancılaşmış
kızı karaca kızı mutluluğun son basamağında
ve bir annenin gözyaşları kezzap gibi yüreğine akmakta


mahmudiye düzkaya