Esen yellerden aldım selamın
Merhaba sevgili
Ey çöl bakışlım
Bir şiirinde
“bir bilsen, gönlümde her gün çoğalan
Özlemleri
Ab-ı hayat suyunun vahaları yeşerttiğini
Çöldeki susuzlara
Merhem olduğunu
..ve
Deli yüreğimin kaç kum fırtınasına
Direndiğini”
Bilir misin diyordun
...Evet
Bilirim sevgili
Hem de bu çölde yaşanmış
Sevdaların en büyüğünü bilirim
Leyla bakışların
Kara gözlerin
Kays eder beni de anlayamazsın
Kaç kez şiir yazdım yokluğunda ardından
Kaç kez kahroldum
Yollarına bakıp
Kızıl kum çölünde
Yada Sina’da
Leyla diye bağırırken bul beni

Çöl bakışlım
Gül kokuşlum
Sevdalım
Şu gönlümde sensin benim mihmanım
Gönül atlarını özgür bıraktım
Hangi dağda
Hangi belde
Dört naladır kimbilir

Bak şu Altayları duman kaplamış
Görünmez zirvesi, bayırı, düzü
Bütün sevdaları burda toplamış
N’olur ayrılığa getirme sözü

Bir sessiz avazdır yüreğin sesi
Sevdaları taşımayan
Bilemez
Ebem kuşağı neden yedi renk
Hikmeti sorulmaz
Yüce Mevlâ’ya
Yedi kat yer demiş
Yedi katta gök
Bulutlar üstünde düşlerken seni
Bir tatlı saba’dır dildeki beste

Çöl bakışlım
Can yakışlım
Ve de keklik sekişlim
Şiirin hüzündür duygularıma
Bir gün olsun
Derdini ummana döküp
Asumanda ağlamadın ki
Ada sahillerinde dolaşıp
Sulara dalmadın ki
Gül-i zar’da, Lale-zar’da
Salınıp gezmedin ki
Hep çölde, bozkırlarda dolandın
Kum yığınları arasında
Kaktüs oldun
Dikenlerin battı yüreğime
Gazel söylettin bana çöl akşamında

Feryad-ı figandır haykırışlarım
Yırtar karanlığı çöl akşamında
Yetmedi mi Leyla yakarışlarım
Titriyor yüreğim aşk şamdanımda

Tut ki seninleyim sevgili
Geleceğim diyorsun
Dört mevsimin birinde
Ben de sana
Öleceğim diyorum dört mevsimin birinde
Gel
Gel ama
Beden de nefesim tükenmeden gel

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ